Bitişler, Başlangıçlar

Atların ticari bir metaya dönüştürüldüğü yarışlar beni epey bir rahatsız etse de başrolünde atların olduğu filmler beni hep çok etkiler. Bugün Dreamer’ı izlediğimde düşündüklerim ve hissettiklerim yıllar önce Seabiscuit’ı izlerkenkilerle aynı… Kişisel gelişim kitaplarıyla hatırladığımız yanlarımız var bu iki filmde.

Bitti denilen yerde tekrar başlamak var…
Olmaz denileni oldurmak var…
İnanmak var…
Ve umutlanmak var…

Mutlu sonla bitmeleri değil beni etkileyen yanı bu iki filmin.
Her bitişte yeniden başlıyorsan!
Mutluluk ya da mutsuzluğun, başarı ya da başarısızlığın ne önemi var,