“Yalancı Yalancı Sana Kimse İnanmaz…”
Çocuklarda Yalan Söyleme Davranışı
Yalan söylemek bir hatayı gizlemek amacıyla gerçeğe uygun olmayan bir girişimde bulunmaktır. Bu girişim sözle olabildiği gibi jest, yazı ve susmayla da olabilir. Yalanın amacı, başkalarını yanıltmaktır. Yaşamın ilk 5 yılında çocuğun yalan söylemesi konusunda endişe etmeye gerek yoktur. Gerçeğe sadık kalma çocukta giderek gelişen bir olgudur. Çocuğa yalan söylediğini kanıtlama girişiminde bulunmak yanlıştır. Sert cezalar suçlanmadan kaçmak için çocuğun yalan söylemesine yol açar.
3–4 yaş çocuklarının sık sık söylediği yalanlar, aslında gerçek anlamda yalanlar değildir. Sahte ya da görünürde başka bir deyişle, ‘’sözde’’ yalanlardır. Eğitimsel yanlışlıklar, sosyal ve moral anlam verme, kınama, üzüntüyle karşılama bu tür yalanları doğurur. Çocuk psikolojik gereksinmeleri nedeniyle gerçekdışı fikir, bilgi, söz ya da hayallere sığınabilir. Çocuk kurduğu hayalleri gerçek gibi kabul eder.
Alışkanlık halinde yalan söyleyen çocukların kişiliklerinde kendini kontrol edememe ve aşırı bencillik vardır. Bu durum çocukların eğitimlerinde onları sosyalleştirme işinin gerektiği gibi başarılamadığının işaretidir. Görünürde yalan tam anlamıyla yalan olmasa bile, çocuğa ilk yalan söyleme yolunu öğretir. Çocuğa yalanı öğreten ikinci yol, taklittir. İlk önce diğer çocukları taklit eden çocuk, hemen sonra yalanın ona bazı olanaklar sağladığını tespit eder. Yalana yol açan başka bir olay, suçu çocuğa baskıyla kabul ettirmektir.
Aileye bağlılık, dayanışma, verilmiş söze saygı, çocukta çekingenlik, çocuğun kendisine fazla karışılması, iyi gelişmemiş ahlak bilinci ve grup içinde statü kaybetme endişesi çocukta yalan söylemeye neden olan faktörler arasındadır.
Yalan, kişiliğin bir eksikliği, bencilliğe ve kolaycılığa doğru bir çıkış, bireyi diğer insanlardan soyutlayıcı bir kendini reddetmedir. Yalanla mücadele yeterli değildir. Aynı zamanda dürüstlük, açık yüreklilik, içtenlik ve sevgi için de savaşım verilmelidir. Bunlar bireye denge ve mutluluk getirirler.
Alıntıdır.
